سهراب مَنش

۱۳۸۳ دی ۲۳, چهارشنبه

خداحافظی موقت
چهار شنبه: دوازدهم ژانویه سال ۲۰۰۵ ساعت شش صبح
اگر دوباره بامبولی در اسباب کشی پیدا نشود، امروز من از این خانه اسباب خواهم کشید.
قرارمان با شرکتی که قرار است بیاید، ساعت ۹:۳۰ دقیقه است.
قبل از اینکه کامپیوتر را جمع بکنم این نوشته را پست کردم.
از چند روز قبل به شرکتی که از آن به شبکه اینترنت وصل هستم خبر داده ام که میخواهم از اینجا بروم و باید منتظر باشم تا تماس بگیرند و یک نفر را برای وصل کردن اینترنت در منزل جدید بفرستند.
نمیدانم چقدر زمان خواهد برد!
اما فکر می کنم که ممکن است تا دوهفته هم طول بکشد.
پس فعلا خداحافظ
تا نوشته بعد که اگر قسمت شد از منزل جدید خواهد بود.

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است، راه دل خود را نتوانم که نپویم.

نوشتن تاریخ یعنی شناختن خود و گشودن افقی برای آینده، از راه آگاهی از گذشته!

یا همه دردهای دنیا را برای من خلق کرده اند، یا مرا برای همه دردهای دنیا!

هوشمندی مرد را از روی جواب هايش می توان تشخيص داد و درايت او را از سئوالاتش می توان فهميد.

برای همه دنیا تو یک نفری، و برای یک نفر تمام دنیا

تو را نه براي هميشه با تو بودن نه براي يك عمر زير سقفي نفس كشيدن نه براي اين حرف مضحك كه: – سنگ صبور روزهای سخت زند‌گی‌ام باشی نه براي زيبايي ات نه براي هوس هايم نه حتا براي عشق – كه حرف بزرگي است – تو را مي خواهم فقط براي اين كه يك روز ديگر زندگي را دوست داشته باشم




تماس با نویسنده وبلاگ



PageRank







من میخوانم،شما چی؟



سایتهای مورد علاقه











my widget for counting
<>

[Powered by Blogger]