دوباره بدون اینکه بخواهم، دارم آرام، آرام وارد یک دعوای خانوادگی می شوم!
میگم بدون اینکه بخواهم، چون اصلا مایل نیستم توی اینجور مسائل وارد شوم. اما از طرف دیگر کسی که دارد مشکل پیدا می کند را حدود ده سال است که می شناسم و به خانه اش رفت و آمد دارم.
چند روز قبل از من خواست که با همسرش صحبت کنم! من بهش گفتم حرف زدن من با خانم تو کار بیهوده ای هست. اگر همسر تو به حرف تو گوش نمی کند به من حرف من هم گوش نخواهد داد.
اما اصرار کرد. من هم کمی جدی تر بهش گفتم که حرف زدن من کار عاقلانه و درستی نیست و بهتر است که اینکار را خودت انجام بدهی.
گفت که دیگه مشکلاتش بالا گرفته و حرف خودش دیگر برش ندارد!
باز هم من گفتم که اگر بخواهی من با خود تو صحبت می کنم و اگر خواستی این حرفها را با زبان خودت و از قول خودت به همسرت بگو. ولی در نهایت حرف توی گوش این آدن نرفت و آنقدر اصرار کرد که من دیگر نتوانستم نه بگویم!
فهمیدن اینکه خانم ایشان حرفهای بنده را به چیز پدرش هم حساب نخواهد کرد کار سختی نبود. آدم وقتی به شوهر خودش احترام نمی گذارد و حرفش را گوش نمی کند، بیاید و به حرف دوست شوهرش گوش کند!؟
خلاصه با این خانم حدود نیم ساعت صحبت کردم و خیلی سریع عقب کشیدم!
خیلی سریع چون احساس کردم ممکن است این آدم (نفهم!) به من هم توهین بکند.
زنک مثل سگ هار پاچه می گیرد و اصلا نمی فهمد که چه می گوید!
وقتی یک نفر نه فهم دارد و نه منطق، چطور باید با او صحبت کرد؟
البته من می دانم که این آدم را چگونه می شود ادب کرد، اما اینکار را نمی توانم مستقیم انجام بدهم!
روی این آدمی هم که مشکل دارد زیاد نمی شود حساب باز کرد برای عملیاتی کردن نقشه ای که در سر دارم.
این بابا از اون مدل آدمهاست که اگر یک شب جمعه تنگش بگیره و زنش بهش پشت بکنه، همه چیز و همه کسی را میفروشه!
این نوشته شاید ادامه داشته باشد!