سهراب مَنش

۱۳۸۲ بهمن ۲۲, چهارشنبه

به رسم رفاقت
چهار شنبه؛ ۲۲ بهمن؛ ساعت ۰۰:۰۱ بامداد به وقت ايران

این چند خط، امشب اینجا به رسم دوستی نوشته شد!
خاتون جان: من را امشب به یاد داری؟
حتما جواب یک نه بزرگ هست!
ولی من تو دوست وبلاگ نویس هرگز ندیده، سایز S ام را به یاد دارم. و همین امشب که شب ازدواجت هست، برایت آرزوی یک زندگی پر از شادی دارم.
باید همان مثال قدیمی ها را بگویم خاتون جان.
امیدوارم به پای همدیگر پیر بشوید، بدون اینکه برای یک لحظه از همدیگر سیر بشوید!

پی‌نوشت؛این رفیق گرمابه و گلستانت هم حتما همین الان که ساعت حدود یک نیمه شب به وقت ایران است، مشغول شلنگ تخته انداختن است.
شاد باشید:)

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است، راه دل خود را نتوانم که نپویم.

نوشتن تاریخ یعنی شناختن خود و گشودن افقی برای آینده، از راه آگاهی از گذشته!

یا همه دردهای دنیا را برای من خلق کرده اند، یا مرا برای همه دردهای دنیا!

هوشمندی مرد را از روی جواب هايش می توان تشخيص داد و درايت او را از سئوالاتش می توان فهميد.

برای همه دنیا تو یک نفری، و برای یک نفر تمام دنیا

تو را نه براي هميشه با تو بودن نه براي يك عمر زير سقفي نفس كشيدن نه براي اين حرف مضحك كه: – سنگ صبور روزهای سخت زند‌گی‌ام باشی نه براي زيبايي ات نه براي هوس هايم نه حتا براي عشق – كه حرف بزرگي است – تو را مي خواهم فقط براي اين كه يك روز ديگر زندگي را دوست داشته باشم




تماس با نویسنده وبلاگ



PageRank







من میخوانم،شما چی؟



سایتهای مورد علاقه











my widget for counting
<>

[Powered by Blogger]