آرامش
ساعت ۱۹:۰۰ روز چهار شنبه.
نزدیک به یک ساعت است که درون دلم آرامش عجیبی برقرار شده!
انگار که هیچ مشکلی ندارم و نداشتهام. انگار که فردا هیچ نگرانی ندارد و آیندهام در کوتاه مدت دچار مشکلی نخواهد شد.
دلم مثل آب زلالی که از چشمه بیرون میآید صاف و آرام هست.
دلم مثل سنگ ریزههای کف یک چشمه که با رد شدن آب از رویشان صاف تر و صیقلی تر میشوند، شده است. ولی نمیدانم که این ارامش از کجا میاید و از روی دلم رد میشود؟
عجب حس عجیبی!
نکند اندوهی، سر رسد از پس کوه...
دل همه خوبها آرام باد.