امشب داشتم به اين سری عکسهای مربوط به دوره قاجار در سایت کارگاه نگاه می‌کردم.
من با توجه به سن و سالی که دارم، به یاد می‌آورم که حدود ۳۰ سال پیش، اگر کسی یک دوربین عکاسی شخصی داشت، حتما آدم اعیانی بود!
حدود ۱۰۰ سال پیش این عکس گرفته شده است، صاحب عکس که یک زن شیطون هست! حتما برای خودش در آن زمان کسی بوده، که توانسته عکاس باشی را به منزل بیاورد و عکسی از خود بگیرد و به یادگار بگذارد! حدود صد سال از گرفتن این عکس گذشته است و استخوانهای صاحب عکس حتما تاکنون هفت بار پوسیده شده. ولی عکس زنده در روبروی من نشسته و همچنان با شیطنت دامن کوتاهش را کمی بالا زده و لذت بردن از اینکار را با لبخندی که سعی دارد آن را مخفی کند به بیننده منتقل می‌کند!
اگر عمر مجال داد، حتما در سن ۴۰ سالگی به یک عکاسی خواهم رفت و یکی از این عکسها به سبک آرتیستی از خودم خواهم گرفت و نگه خواهم داشت. کسی چه میداند شاید صد سال دیگر عکس من نیز در برابر دیدگان مردمی که با کنجکاوی به عکس نگاه می‌کنند باشد.
شما هم اگر امکانش را دارید، سعی کنید هر پنج سال یکبار از خودتان یک عکس خوب و بزرگ بگیرید. مطمئن باشی که پشیمان نخواهید شد!