دوشنبه؛ ۳ نوامبر؛ ساعت۱۶:۱۱
امروز صبح دنبال کارهاي اداری‌ام بودم، کسی که باهاش قرار داشتم میگفت اگر همه چیزها خوب پیش برود، تقریبا دو ماه طول می‌کشد تا حقوق وصل بشود! و اينکه منظورش از اينکه اگر همه چيز خوب پيش برود چه بود را فقط خدا می‌داند!
در این کشور وقتی کسی بیکار می‌شود، در صورتی که حداقل «۶ ماه کاری» را کار کرده باشد و دلیل بیکار شدنش «اخراج» نباشد. به مدت شش ماه می‌تواند حدود ۷۵٪ حقوقی را که در زمان کار دریافت می‌کرده، دریافت کند. و بعد از این مدت، چنانچه شخص هنوز کار پیدا نکرده باشد، باید از شهرداری شهری که در آن زندگی می‌کند درخواست یک نوع دیگر حقوق بیکاری نماید که این نوع دوم چیزی در حد بخور و نمیر است!
به هرحال من از همین امروز باید دنبال کار جدیدی باشم و نگذارم که شش ماه بگذرد. گذشته از اینکه درامد مالی آدم بسیار کم است، بیکار بودن و در خانه نشستن بسیار آزار دهنده می‌باشد. ولی به احتمال بسیار زیاد قبل از جستجو برای پیدا کردن کار دیگر حتما باید به یک سفر کوتاه مدت بروم، خیلی دلم میخواست یک سفری به آسیا بکنم، ولی بلیط کشورهای آسیایی گران است و با وضعیت موجود به صلاح نمیباشد! دلیل عمده ای که باعث شد بصورت نیمه رسمی استعفا بدهم( میگویم نیمه رسمی زیرا قراردادام با این شرکت تمام شده، و خودم غیر مستقیم خواستم که قرارداد کاری را تمدید نکنم!)
محیط کارم بود که دیگر برای من بسیار آزار دهنده شده بود،من شدیدا معتقدم چون عمر انسان بسیار کوتاه است، دنیا ارزش آن را ندارد که بخواهی روزهایت را با عذاب و عصبانیت بگذرانی! شاید درآمد کم نیز موضوع جالبی نباشد، ولی برای من بهتر از وضعیتی است که داشتم!

******************************************
هر چی سنگ هست مال...
واقعا این موضوع که میگویند هر چی سنگ هست، برای پای لنگ است! کاملا درست است! جمعه هفته قبل تلویزیونم سوخت! داشتم تلویزیون نگاه میکردم که یکباره دود سفیدی از پشت تلویزیون بلند شد و بوی مرحوم شدن تلویزیون تمام منزل را پر کرد! تلویزیون هم چیزی نیست که بشود بدون آن روزگار را گذارند، شنبه رفتم یک تلویزیون واسمه ای سامسونگ خریدم، البته زیاد هم واسمه‌ای نیست و ۳۵۰ یورو پول آن را دادم.
مشخصات هم بدهم؟ تلویزیون ۲۱ اینچ سامسونگ، رنگ نقره‌ای، و صفحه تخت(صفحه صاف!)

******************************************
آپدیت کردن وبلاگ بصورت صدا
دوستان عزیزی که به این وبلاگ سر میزنند، از آپدیت کردن وبلاک با صدای خودم استقبال کردند و بعضی ها نیز حسابی من را با لطفتشون و کلماتشان شرمنده کردند! همانطور که در آن فابل صوتی گفتم آن فقط یک تست بود و دلم میخواست نظر شما را راجب آن بدانم که ظاهرا تمامی کسانی که نظر داده‌اند این مدل آپدیت کردن را پسندیده‌اند! به محض اینکه مشکل حجم فایل را حل کنم، حتما هفته‌ای یکبار وبلاگ را به آنصورت آپدیت خواهم کرد. فعلا منتظر جواب یکی دو نفر از دوستان هستم تا بدانم آنها فایلهای صوتی را چطور کم حجم میکنند!