ديشب براي اينکه خبر بردن جايزه صلح نوبل را از تلويزيون ايران بشنوم به منزل يکی از دوستان که کانالهای ايران را از طريق ماهواره دريافت ميکند رفتم.
ساعت ۱۹:۰۰ به وقت فعلی اینجا که ۲۱:۳۰ تهران می‌باشد پای اخبار نشستم. از خطبه های نماز جمعه شروع شد و تا انتهای خبر حتی اسمی از این موضوع نیاورد!!
حتما برای سیمای لاریجانی عراقی زاده افتخاری نیست که یک ایرانی( فارس. عجم) چنین جایزه‌ای را ببرد!
خبر منفجر شدن یک زن عرب(فلسطینی) تروریست که باعث کشته شدن حداقل پنج کودک و نوجوان شده است را بارها و بارها تکرار میکنند و گزارشگرشان در لبنان گزارش مخصوص تهیه میکند و پیغامهای تبریک سران رژیم را به این مناسبت پخش میکنند. اما خبری که در آن بوی صلح و انساندوستی می‌آید و تحسین دنیا را برانگیخته. هیچ جاذبه‌ای برای اینها ندارد.
چه باید بگویند این حرام لقمه ها؟
مثلا رئیس قوه قضائیه اطلاعیه بدهد و بگوید: خبر برنده شدن جایزه صلح نوبل توسط یکی از زندانیان سابق ما باعث خرسندی و افتخار این قوه شد!
رهبر بی‌آبروی رژیمی که بوی خون و نفرت و مرگ تمام وجودش را پر کرده، و مثل بقیه دیکتاتورها در آخرین سالهای حکومت خود، خودش را در حد یک خدا می‌داند چه چیزی برای گفتن دارد؟ چرا جایزه را به من ندادند و به او دادند؟
شاید هم با ید هاشمی رفسنجانی یک اطلاعیه صادر بکند، و در آن رسما به این موضوع اعتراض کند و بگوید این جایزه حق ایشان است! هشت سال در جهت نابودی بشر در ایران سنگ تمام گذاشتند و بعد جایزه اش را به یک زن ضعیفه و ناقص العقل می‌دهند؟
خانم شیرین عبادی: با اینکه من فقط اسم شما را از طریق رسانه ها و در جریان آن پرونده امیر فرشاد ابراهیمی شنیده‌ام، این افتخار بزرگ و بی نظیر در ایران را به شما و همه زنان و آزادی خواهان ایران تبریک میگویم