در کنترل گرفتن بندر امالقصر و شهر فاو و بعد از آن شهر بصره زياد نيازمند قدرت نظامی نيست.اگر ارتش آمريکا به اندازه ۲۰ سال پيش ايران قوا داشته داشته باشد! گرفتن اين مکانها برايش بسيار ساده است. قبل از اينکه از شهر فاو عقب نشيني کنيم! در آنجا سينما داشتيم(سينماصلواتی، یک پیت خالی روغن و یک کیلو تخمه آفتابگردان هم میدادند) و برق سراسري ايران به آنجا وصل بود و از همه اينها گذشته بيمارستاني بود که ايران در شهر فاو و به صورت زيرزمين ساخته بود(بيمارستان امام سجاد!).همه اینها را باید می دیدی تا متوجه بشوی چی از دست ایران رفت!وقت عقب نشینی هم هر چیزی که ممکن بود در رود اروند ریختیم و با پلی که دیگر به زور آب دهن به هم وصل بود آمدیم به خاک ایران.شهر بصره را هم در عملیات کربلای هشت تا پنج کیلومتری آن رفتیم.
اگر سینه خیز میخواستیم تا بصره برویم! حتما صبح همان شب وسط شهر بصره بودیم که سیاستمداران خائن ایرانی حکم عقب نشینی دادند.هنوز حسرت شاشیدن به عکس صدام حسین در شهر بصره در دل من هست!
رزمندگان آمریکایی! خدا نگهدارتان
عکسهای زیر از مجسمه هایی که صدام حسین در شهر فاو ساخته است می باشد، مجسمه ها که بیشترشان شبیه صدام هستند(از نظر صورت) دارند با انگشت به عنوان متجاوز به ایران اشاره میکنند.
تلویزیون ایران این مجسمه ها را نشان داده؟! یا چون دقیقا لب مرز ایران هستند، نمی بینند!!