ما چو دادیم دلو دیده به طوفان بلا
گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر
زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات
ای دل خام طمع این سخن از یاد ببر
سینه گو شعله آتشکدهء فارس بکُش
دیده گو آب رخ دجلهء بغداد ببر
دولت پیر مغان باد که باقی سهل است
دیگری گو برود نام من از یاد ببر
سعی نابرده در این راه بجایی نرسی
مزد اگر میطلبی طاعت استاد ببر
روز مرگم نفسی وعدهء دیدار بده
وانگهم تا به لحد فارغ و آزاد ببر