سهراب مَنش

۱۳۸۱ تیر ۲۲, شنبه

تو وبلاگ زن نوشت يک مطلب نوشته بود راجب کتک خوردن "زنها" در ايران.
من تو نظرخواهی نظر خودم رو نوشتم فقط يک سوال رو يادم رفت آنجا جواب بدهم.
پرستو خانم نوشته که تو ايران خانه امن برای زنان داريم يا نه؟
من جواب اين سوال رو نميدونم.فقط ميگم که اميدوارم تو وضعيت کنونی (حکومت و قوانين) يک همچين خانه هایی نداشته باشيم.
هنوز تلخی کاری که با دختران فراری تو کرج کردند از فکر من بيرون نرفته.و ضمنا به نظر من فرار و طلاق چاره اين مشکل نيست.

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است، راه دل خود را نتوانم که نپویم.

نوشتن تاریخ یعنی شناختن خود و گشودن افقی برای آینده، از راه آگاهی از گذشته!

یا همه دردهای دنیا را برای من خلق کرده اند، یا مرا برای همه دردهای دنیا!

هوشمندی مرد را از روی جواب هايش می توان تشخيص داد و درايت او را از سئوالاتش می توان فهميد.

برای همه دنیا تو یک نفری، و برای یک نفر تمام دنیا

تو را نه براي هميشه با تو بودن نه براي يك عمر زير سقفي نفس كشيدن نه براي اين حرف مضحك كه: – سنگ صبور روزهای سخت زند‌گی‌ام باشی نه براي زيبايي ات نه براي هوس هايم نه حتا براي عشق – كه حرف بزرگي است – تو را مي خواهم فقط براي اين كه يك روز ديگر زندگي را دوست داشته باشم




تماس با نویسنده وبلاگ



PageRank







من میخوانم،شما چی؟



سایتهای مورد علاقه











my widget for counting
<>

[Powered by Blogger]