سهراب مَنش

۱۳۸۱ مرداد ۴, جمعه

خدايا ،من خالق شهری هستم که خودم را حاکم آن شهر می دانم،،مگر نه اينکه هر خالقی حاکم هم هست؟
خدا يا من شهرم را دوست دارم چون بی واسطه در نهانخانه دلم جای گرفته،گوشهء خلوتی است و جايی برای تمام شدن و تا ابديت رفتن و بازگشتی به فاصله يک نيم نفس و يا نيم نگاه.
اين مسافر راه ،کليد شهرش را به تو می سپارد تا قفلها و زنجير ها ...

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است، راه دل خود را نتوانم که نپویم.

نوشتن تاریخ یعنی شناختن خود و گشودن افقی برای آینده، از راه آگاهی از گذشته!

یا همه دردهای دنیا را برای من خلق کرده اند، یا مرا برای همه دردهای دنیا!

هوشمندی مرد را از روی جواب هايش می توان تشخيص داد و درايت او را از سئوالاتش می توان فهميد.

برای همه دنیا تو یک نفری، و برای یک نفر تمام دنیا

تو را نه براي هميشه با تو بودن نه براي يك عمر زير سقفي نفس كشيدن نه براي اين حرف مضحك كه: – سنگ صبور روزهای سخت زند‌گی‌ام باشی نه براي زيبايي ات نه براي هوس هايم نه حتا براي عشق – كه حرف بزرگي است – تو را مي خواهم فقط براي اين كه يك روز ديگر زندگي را دوست داشته باشم




تماس با نویسنده وبلاگ



PageRank







من میخوانم،شما چی؟



سایتهای مورد علاقه











my widget for counting
<>

[Powered by Blogger]