سهراب مَنش

۱۳۸۱ خرداد ۲۸, سه‌شنبه

يک شوخی خيلی بی مزه!
يک نفر آدم بی مزه رفته تو اين وبلاگ و زير نظر خواهی اين نوشته به اسم من يک چيزی نوشته!
من نميدانم نويسنده اين وبلاگ کی هست(ولی ميدانم که وبلاگ به نام زهرا هست)
بنده خدایی که اينکار را کردی.
اگر پای من رفته تو کفش تو!
.به خودم بگو.(هر چند اگر اين کفش همان کفشی باشه که من ميشناسم.حدود ۸ سايز برای من کوچيکه!).
بيا به خودم بگو.بهت ياد ميدم چطوری مْخ يک نفر رو بزنی."باشه؟"

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است، راه دل خود را نتوانم که نپویم.

نوشتن تاریخ یعنی شناختن خود و گشودن افقی برای آینده، از راه آگاهی از گذشته!

یا همه دردهای دنیا را برای من خلق کرده اند، یا مرا برای همه دردهای دنیا!

هوشمندی مرد را از روی جواب هايش می توان تشخيص داد و درايت او را از سئوالاتش می توان فهميد.

برای همه دنیا تو یک نفری، و برای یک نفر تمام دنیا

تو را نه براي هميشه با تو بودن نه براي يك عمر زير سقفي نفس كشيدن نه براي اين حرف مضحك كه: – سنگ صبور روزهای سخت زند‌گی‌ام باشی نه براي زيبايي ات نه براي هوس هايم نه حتا براي عشق – كه حرف بزرگي است – تو را مي خواهم فقط براي اين كه يك روز ديگر زندگي را دوست داشته باشم




تماس با نویسنده وبلاگ



PageRank







من میخوانم،شما چی؟



سایتهای مورد علاقه











my widget for counting
<>

[Powered by Blogger]