سهراب مَنش

۱۳۸۱ اردیبهشت ۳۰, دوشنبه

چقدر عاقل هستند انسانهایی که میدانند هر حرفی را چه موقع باید بگویند ومی گویند!تو ما مردم ایران رسم هست که حرفی که ته دلمون هست را همیشه دیر میگیم.این مدل قٌد بازی در نهایت بیشتر کسی را اذیت خواهد کرد که حرف را نزده! و نه کسی که حرف را نشنیده.فکر میکنم خیلی از ما این اشتباه را تو زندگی انجام دادیم.در هر رابطه ای.(تحصیلی.شغل.عاشقی)! ولی این مدل آخر خیلی اذیت کننده هست.خواندن اين مطالب يک حٌسن داره.و اون اين هست که آدم اشتباهي که کرده را به ياد مياورد.و شايد از تکرارش در زندگي جلوگيري بشود!
توضیح: نوشته روز 18 می .با نام "چیزهایی که نگفتم"

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است، راه دل خود را نتوانم که نپویم.

نوشتن تاریخ یعنی شناختن خود و گشودن افقی برای آینده، از راه آگاهی از گذشته!

یا همه دردهای دنیا را برای من خلق کرده اند، یا مرا برای همه دردهای دنیا!

هوشمندی مرد را از روی جواب هايش می توان تشخيص داد و درايت او را از سئوالاتش می توان فهميد.

برای همه دنیا تو یک نفری، و برای یک نفر تمام دنیا

تو را نه براي هميشه با تو بودن نه براي يك عمر زير سقفي نفس كشيدن نه براي اين حرف مضحك كه: – سنگ صبور روزهای سخت زند‌گی‌ام باشی نه براي زيبايي ات نه براي هوس هايم نه حتا براي عشق – كه حرف بزرگي است – تو را مي خواهم فقط براي اين كه يك روز ديگر زندگي را دوست داشته باشم




تماس با نویسنده وبلاگ



PageRank







من میخوانم،شما چی؟



سایتهای مورد علاقه











my widget for counting
<>

[Powered by Blogger]