سهراب مَنش

۱۳۸۱ فروردین ۳۱, شنبه

علی
وقتی میخندی
من می میرم!
توضیح: این پنج کامه را تو یک وبلاگ خواندم که چندی است میخوانم.از موقعی که من این وبلاگ را میخوانم.2 بار لیست وبلاگها "به روز" شده.ولی این وبلاگ تو لیست نیامده.و ظاهرا نویسنده نمیخواد که اسمش را تو لیست وبلاگها بگذاره.حالا چرا؟من نمیدانم.!! مگه دفترچه 100 برگ با یک خودکار بیک چند هست تو ایران؟؟ این خانمه که این پنج کلام را نوشته.یک جوری ازش خوشم آمد.هر چند که آتش نوشته هاش خیلی تند هست.و من توش سریع خاکستر شدن را میبینم.خدا کنه من اشتباه کنم.

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است، راه دل خود را نتوانم که نپویم.

نوشتن تاریخ یعنی شناختن خود و گشودن افقی برای آینده، از راه آگاهی از گذشته!

یا همه دردهای دنیا را برای من خلق کرده اند، یا مرا برای همه دردهای دنیا!

هوشمندی مرد را از روی جواب هايش می توان تشخيص داد و درايت او را از سئوالاتش می توان فهميد.

برای همه دنیا تو یک نفری، و برای یک نفر تمام دنیا

تو را نه براي هميشه با تو بودن نه براي يك عمر زير سقفي نفس كشيدن نه براي اين حرف مضحك كه: – سنگ صبور روزهای سخت زند‌گی‌ام باشی نه براي زيبايي ات نه براي هوس هايم نه حتا براي عشق – كه حرف بزرگي است – تو را مي خواهم فقط براي اين كه يك روز ديگر زندگي را دوست داشته باشم




تماس با نویسنده وبلاگ



PageRank







من میخوانم،شما چی؟



سایتهای مورد علاقه











my widget for counting
<>

[Powered by Blogger]