شاید ما برای اینکه هر چیزی را بفهمیم به زمان زیادی نیاز داشته باشیم.برای اینکه یک چیز را بفهمیم باید سالها ازش بگذرد.و به قولی
جا افتاده بشویم تا بفهمیم.ولی دیگه آن فهمیدن یقینا لذت خود را در ما از دست داده.مثل فهمیدن لذت بچه بودن.و شاید لذت جوان بودن.اما به ندرت وانگشت شمار انسانهایی پیدا بشوند که هر چیزی را در زمان خودش میفهمند.اینها دنیا را مطمئنا طوری دیگر میبینند.فروغ فرخزاد یکی از این انسانها بود.
آیه های زمینی با صدای فروغ..