سهراب مَنش

۱۳۸۱ اردیبهشت ۱, یکشنبه

این دو تا جمله را بخوانید
/فريب، برگرداندن صورت است هنگامي كه غرق تماشاي كسي هستي و وقتي نگاهش با نگاهت گره مي خورد و تو لو مي روي، جهت ديدت را عوض مي كني تا بگويي كه اشتباه مي كند.../

/چرا آدما قدر لحظه ها رو نمي دونن ؟ جرا فكر نمي كنن كه بعضي صحنه ها فقط يه باردل آدمو مي لرزونه ؟ ...
كاش نياد روزي كه افسوس بخوريم...! تا حالا شده كه چشماتون پر اشك بشه و دلتون بخواد كه داد بزنيد و مثل بچه ها اشك بريزيد تا شايد اون دست گرمي كه مي خواين به طرفتون دراز بشه ؟ اما بغضتونو فرو بخوريد و فقط به اون دور دورا نگاه كنيد ؟!/

توضیح: شما باور میکنید که این حرف را یک آدم نوزده ساله بزنه؟ من که باور کردنش برام سخته.ولی اگر کسی 19 سالش باشه و از این حرفها بلد باشه بزنه.حتما یک چیزی میشه.«به شرط نخوردن ترشی»

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است، راه دل خود را نتوانم که نپویم.

نوشتن تاریخ یعنی شناختن خود و گشودن افقی برای آینده، از راه آگاهی از گذشته!

یا همه دردهای دنیا را برای من خلق کرده اند، یا مرا برای همه دردهای دنیا!

هوشمندی مرد را از روی جواب هايش می توان تشخيص داد و درايت او را از سئوالاتش می توان فهميد.

برای همه دنیا تو یک نفری، و برای یک نفر تمام دنیا

تو را نه براي هميشه با تو بودن نه براي يك عمر زير سقفي نفس كشيدن نه براي اين حرف مضحك كه: – سنگ صبور روزهای سخت زند‌گی‌ام باشی نه براي زيبايي ات نه براي هوس هايم نه حتا براي عشق – كه حرف بزرگي است – تو را مي خواهم فقط براي اين كه يك روز ديگر زندگي را دوست داشته باشم




تماس با نویسنده وبلاگ



PageRank







من میخوانم،شما چی؟



سایتهای مورد علاقه











my widget for counting
<>

[Powered by Blogger]