هوای دل من دو شبی هست که ابری شده.ولی اشک در چشمان من به راحتی نمی آید.اصلا من یاد نگرفتم که گریه کنم.ولی عکسهای امروز سایت تهران 24 اگر نگویم که برای چندین ساعت.ولی برای ساعتی چشمان من را خیس کرد.عکسهای اهواز.آبادان.خرمشهر.شوش دانیال.عجب هوایی هست آنجا.چقدر فرق کرده.اهواز برای من شهری بود پر از لباسهای خاکی رنگ.خیابانهای پر از دست انداز.از لب کارون به غیر از چمنهای نیمه سبز.و آبی گل آلود در رود کارون.چیز دیگری نمیشد دید.آبادان شهری که به حق اسمش آبادان بود.حتی خانه های نیمه ویران.و خیابانهای گلوله خورده.نمی توانست جلوی این را بگیرد.که بفهمی این شهر واقعا بهشت بوده.من هنوز در این اروپا ندیده ام شهری به زیبایی آبادان.(و نخواهم دید).از خرمشهر که به جز یک مسجد چیزی به جا نمانده بود.شهری که فقط یک ساختمان داشت.و کٌلی ویرانه.ومحلی که هرگز فراموش نخواهم کرد شلمچه هست.تو شلمچه شاید هر کیلومتر به کیلومتر یک تابلو میدیدی که این نوشته را داشت. در این مکان مقدس که آغشته به خون هزاران شهید است با وضو وارد شوید.من عقیده دارم اگر جایی در آن مملکت باید با وضو حرکت کرد.همان شلمچه هست.جایی که شاید اگر الان نیز زمین را بکنی.قبل از اینکه به خاک برسی به خون خواهی رسید.آن مکان مقدس هست .زیرا بیشتر از 100 هزار جوان در آن کشته شدند.من آمار دقیقی ندارم.ولی خودم شاهد ورود سپاه محمد که صد هزار نیرو از تهران بود.به آنجا بودم.و بعد از عملیات کربلای 8 حدود 5 هزار از آن سپاه زنده برگشت.واین فقط یکی از لشگرها بود که آنجا نابود شد.یاد همگی آن بچه های خوب بخیر.روحشان شاد.و آنها که زنده هستند.تنشان سالم.
توضیح:برای من که عضو سایت تهران 24 نیستم.فقط می شد که حدود 25 عکس را دید.ولی ظاهرا حدود 600 عکس از خوزستان گرفته شده.از به هم ریختگی کلمات هم شرمنده هستم.که حال خودم دست کمی ار کلمات ندارند.