سهیل به لطف مریضی الان تهران هست(سهیل همون رفیقم که بیمارستان بود) رفت که ۲ ماه ایران بماند.داداش بزرگش میگفت اگر بیاد دیگه نمیگذارد که برگرده.و همون ایران نگهش میداره.اگر این کار را انجام بده .خیلی هنرمند هست برادر سهیل!!! من این را راه خوب شدن سهیل نمی دونم.و معتقدم که تو ایران باید بره زیر نظر دکتر.نمیدانم که هنوز تو ایران اگر پیش دکتر اعصاب بری برات حرف در میآورند با نه؟من که تو ایران بودم.مردم یک جورهاییبدمی دونستند که دکتر بری!!یا باید با اعصاب داغون به زندگی ادامه میدادی/و یا اینکه میرفتی امین آباد. هنوز هم باید مردم همانطور باشن.مگه تو ۸ سال یک جامعه چقدر عوض میشه؟!!ولی یک فرقی کرده به احتمال زیاد.و تمام کسانی که تو جنگ بودن الان افسردگی خود را نشان داده اند.همه کسانی که در جنگ شرکت کرده اند بدون استثنا دچار افسردگی خواهند شد.و این تو همه دنیا هست.پس ایران هم تافته جدا بافته ای نیست.و تمام اون بچه ها که با من بودن الان یا دارن دوران مریضی را میگذرانند.و یا اینکه کمی بهبود پیدا کرده اند.یکی از این بچه ها چند وقت پیش اینجا بود.اگر اشتباه نکرده باشم.تو ایران خودش را بسته بوده به تریاک.و آمده بود اینجا که ترک بکنه.من زیاد نمی فهمم چطور باید فهمید که کسی اعتیاد دارد؟و یا اینکه دز حال ترک کردن هست!!مشروب زیاد میخورد.یعنی به نظر من داشت یکجور ذهن خودش را منحرف میکرد!!اون روزهای اولش هم که آمده بود.داشت با دوست دخترش صحبت میکرد با مسنجر/و دختره گفت:اگر حالت خراب شد.یادت نره که بذازی زیر زبونت!!.حالا منظورش رو من نفهمیدم(مثلا) و خودم را زدم به خریت.ولی روزی که داشت از اینجا میرفت.مطمئن هستم که بدنش پاک پاک بود.
توضیح: یک جورهایی با زینب ستم کش احساس همدردی میکنم:)