تکرار یک اشتباه، اینبار فاجعه!

چند بار انسان از یک سوراخ گزیده می‌شود؟
فکر می کنم که آن ضرب المثل قدیمی همینطور گفته می‌شد!
اما من اینجا آن را بصورت برعکس استفاده می‌کنم. می‌دانم که ایرانی‌ها این ضرب المثل را وقتی به کار می‌برند که از تکرار شدن یک اشتباه تعجب کرده باشند؟ و یا بخواهد یاد آوری کرده باشند!

اما این ضرب المثل را من به نیت دیگری به کار بردم. توضیح می دهم.
داستان بسیار ساده است.

اعتراف!: من یکنفر را دوست دارم!
به قول آقا مجید فیلم سوته دلان: اولی نیست، اما به خودش قسم تا روزی که باشه، خودش هست و خودم!

چرا نوشتم تکرار یک اشتباه!؟
چندین ماه پیش { الان دیگه خیلی کهنه هست!} همین موضوع برای من پیش آمد، اما بخاطر ایرادهایی که دارم، و اینجا نمی نویسم، نتوانستم موضوع دوست داشتن را در این صفحه مطرح کنم!
نتوانستم مطرح کنم، زیرا جرات مطرح کردن آن را در دنیای واقعی نداشتم، و دلیلی وجود نداشت که وقتی در دنیای واقعی نمی‌توانم کاری بکنم، در این دنیا نیز چیزی بنویسم.
{ داخل آکولاد اینکه، من این دنیای مجازی را نیز بسیار جدی می‌گیرم، و آدم هایی که در آن هستند!}

دفعه قبل بخاطر جرات نداشتن، یکی از فرصت های‌ خوب زندگی از دست من رفت!
یکی از انسان های بسیار خوب در واقع!

اینکه نوشتم، ضرب المثل را در اینجا برعکس استفاده می کنم به این دلیل است، که اصلا نمی توان آن دوست داشتن را با این عشق{!} مقایسه کرد و در واقع من خوش شانس بوده ام که آنموقع چیزی انجام نشد، به همین خاطر نیز از گزیده شدن دوباره نه تنها ناراحت نیستم، که بسیار خرسندم!


اینبار نیز اگر بخواهم همانطور برخورد بکنم، باز هم ضرر خواهم کرد، با این فرق که اینبار کار از دوست داشتن گذشته است، و فکر می کنم که نمی‌توانم این اشتباه را جبران کنم و به همین خاطر تبدیل به یک فاجعه خواهد شد!

شما بهتر از من می دانید که بسیاری از احساس ‌ها را می‌شود در زندگی نادیده گرفت و یا ایگنور کرد. ام این کار برای احساس دوست داشتن و دوست داشته شدن، غیر ممکن است!
چه حسی بهتر از اینکه بدانی یکنفر تو را از صمیم قلب دوست دارد؟ و همین احساس را برای او داشته باشی!

بنابراین دوستان عزیز در جریان باشند که بنده در حال حاضر گلویم ژیش یک نفر بدجوری گیر کرده است!
اگر دیدم خودم حریف نمی‌شوم که خودش و خانواده‌اش را کاملا راضی بکنم، از شما دوستان کمک خواهم گرفت.

آهای مردم! دوست داشتن و دوست داشته شدن، حس بسیار شیرینی است!

پی نوشت: لطفا دوستان صمیمی از طریق ایمیل و مسنجر و این جور وسایل از بنده نخواهند که هویت این خانم را فعلا برملا کنم!
اگر روزی خودش اجازه داد و همه چیز مرتب بود، شاید یک عکس دو نفره نیز در این وبلاگ گذاشتم!


نظر بدهید.

مقدس شدن با تلویزیون

یکی از انسان‌های جنایتکار این زمان را قبل از مرگ تطهیر می کنند!
تلویزیون شده است، آب زلالی که انگار با آن می‌شود هر جسم نجسی را غسل داد و تمیز کرد!
شارون یک جنایتکار جنگی، بوده و هست!

نظر بدهید.

سال ۲۰۰۶ سلام

دوشنبه ساعت ۲۳:۳۰ دقیقه، دوم ژانویه دو هزار و شش

دو روز از عوض شدن سال گذشته است.
چیزی به ذهنم نمی‌رسد به غیر از تعریف کردن سال تحویل میلادی.
هنوز من نتوانسته‌ام ساعت احساس‌م را با اینجا تنظیم بکنم!
هنوز باید برای احساس کردن عوض شدن سال، آفتاب گرمی را لمس کرد که درون برف‌های یخ زده نفوذ کرده و جوی های کوچکی جاری شده است.

شاید هرگز این احساس در درون من عوض نشود! مشکلی نیست، خوش به حال من که هنوز بهار را برای عوض شدن سال معتبر تر می‌دانم.

احساس نکردن سال نو میلادی، باعث نمی‌شود که احساس مردمی که در کنار آنها زندگی می کنم را درک نکتم!

شور و شوق در بازار های شهر، خانه تکانی های قبل از شروع سال نو همه چیزهایی که اینجا خبر از عوض شدن سال را می‌دهد.

یک چیز را اما اینجا به خود آموخته‌ام، و آن دقایق قبل از ساعت صفر سال جدید است که می توانم کمی آن را لمس بکنم. حالا دیگر در هر سال دو بار شروع سال را می توانم در زندگی داشته باشم، دو بار چشمانم را ببندم و کسانی که دوست دارم را در نظر بیاورم و دو بار آرزو بکنم.

یک ساعت قبل از عوض شدن سال، طبق معمول شمعی روشن کردم و پشت پنجره منزل گذاشتم.
کمی به تلویزیون نگاه کردم و گاهی از شنیدن صدای ترقه های که در کوچه منفجر می‌شد، از جایم پریدم!
ده دقیقه به سال نو مانده، از پشت کامپیوتر بلند شدم، و پرده های منزل را کنار زدم، تلویزیون را بر روی شبکه یک گذاشتم و به اتفاقات نسبتا مهمی که همراه با یک موزیک ملایم پخش می‌شد نگاه کردم.

پشت پنجره آمدم، تقریبا بیشتر پرده های پنجره ها، کنار زده شده بود و می‌شد درون خانه ها را دید.
آنطرف خیابان زنی در خانه اش، مشغول به رقص ملایمی بود، تلویزیون داخل منزل را می شد از اینجا دید. او و خانواده‌اش نیز داشتند دقایق آخر سال را با همان کانال یک می‌گذراندند.
زن ایستاده بود در وسط منزل و با موزیک ملایم مشغول به رقص ملایمی بود.
دلم نیامد که بگذارم تنها برقصد و من نیز با او و در منزل خودم شروع به رقص ملایمی کردم.
سه دقیقه به سال نو مانده بود.
یکباره دلم خواست که در دستم نمک باشد!
کار مشکلی نبود، نمکدان روی میز بود و در دست چپم گذاشتم.
سعی کردم آن لحظات را با یکی از کسانی که بسیار دوستش دارم بگذارنم.
جسم‌ش در گوشه ای از این دنیا در خواب عمیقی بود، و آرامش خوابش تمام منزل را پر کرده بود!
آرامش عجیبی من را در خود گرفت و احساس کردم که تنها نیستم!
کسی با من در این خانه بود، در پشت همان پنجره که من ایستاده بودم، حضور او بسیار سنگین و قابل لمس بود.
از بودن او در آن لحظات شاد شدم و آرام.
چند ثانیه به تحویل سال مانده بود که چشمانم را بستم و از کسی که این شبها و روزها را برای من می‌آورد و عوض می‌کند، شادی خواستم و آرامش.
سال که تحویل شد، مدت زمان بسیار کوتاهی خانه من پر بود از آرامش بود وشادی.

خانه های شما نیز شاد و گرم.

نظر بدهید.